Ik wou al heel lang met klei leren draaien tot ik zag dat ik dat in Halle op de kunstacademie kon doen ... Ik schreef me in en was verkocht. Vanaf het eerste moment wist is, dit is geweldig, dit is wat ik wil doen! 

Na een paar jaar kunstacademie kon ik er mijn ei niet meer kwijt en besloot om zelf een draaiwiel te kopen en kort daarop een oven.  Dit was het begin van een nieuwe weg die ik ben ingeslagen. Ik ben door het kleivirus gebeten en het laat me niet meer los ... 

Veel collega's op het werk wilden mijn keramiek kopen. Daarom besloot ik eind 2020 om hiervan mijn bijberoep te maken en een kleine onderneming te starten.  Als ik na een drukke werkdag mijn atelier binnen ga, daalt de rust over me heen, ik zet een muziekje op en neem plaats achter het wiel.

Ik vind het zalig met de handen in de klei en ben nog steeds verwonderd over het eindproduct, iets scheppen uit een hoopje klei waar je je hele hart inlegt om het te laten worden zoals je het in je hoofd ziet .... niet altijd simpel :-).

Het is een proces van vallen en opstaan en vooral geduld hebben, wat niet echt mijn grootste deugd is ... maar ik leer, elke dag, en het gevoel van slowliving, tot rust komen, wachten tot alles droog is, geduld totdat de oven klaar is ... doet me goed. 

Ik hoop dit nog heel lang te kunnen doen en dank iedereen die door de likes en aankopen ervoor zorgen dat ik voel dat mijn producten geapprecieerd worden.